Słowa Ojca Świętego Jana Pawła II zawarte w jego liście pożegnalnym do Polaków z dnia 23 października 1978 r. "Proszę, abyście przeciw­stawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła" - stały się - i to już w chwili ich wygłoszenia przez Ojca Świętego podczas pamiętnej audiencji pożegnalnej - bezpośrednim bodźcem i natchnieniem do podjęcia nadzwyczajnej akcji na rzecz ratowania narodu od alkoholizmu oraz innych zagrożeń. Łączyło się to z uświadomieniem sobie w owym dziejowym momencie, że jedyny i niepowtarzalny autorytet pierwszego w historii Papieża-Polaka mógłby zmobilizować zdrową część narodu do czynu odnowy moralnej na miarę potrzeb wynikających z aktualnego zagrożenia.

Serca nasze są pełne wdzięczności Bogu za podwójny jubileusz: minęło 50 lat od pierwszej oazy i 25 lat od proklamowania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Jubileuszowe obchody na Jasnej Górze rozpoczęły się w sobotę 12 czerwca 2004 r. Kongresem Krucjaty, który zgromadził w Auli Ojca Kordeckiego 1000 uczestników. [...]

Przed nami numer jubileuszowy "Eleuterii" - podwójny, zawierający materiały z Kongresu. [...]

Krucjata Wyzwolenia Człowieka jest jak nić przetykająca lekko, lecz ciągle, od wielu lat, moje życie...
Jest tajemnicą, której oddziaływania nie zawsze jestem świadoma - i żeby zobaczyć i przeżyć ją pełniej postanowiłam wziąć udział w ostatnim Kongresie Krucjaty zorganizowanym na Jasnej Górze.

Być może niektórzy z Państwa wiedzą, że już od pięćdziesięciu lat pochylam się nad myślami Ojca Świętego, począwszy od jego pierwszej książki "Miłość i odpowiedzialność". Przypatrując się temu, co Papież mówi i o czym pisze, uważam, że w gruncie rzeczy całe nauczanie Ojca Świętego, zarówno przed jego wyborem na Stolicę Piotrową, jak i dzisiaj, służy jednej rzeczy - chce on doprowadzić każdego człowieka do zbawienia.

Jan Paweł II
ks. Franciszek Blachnicki

Chcemy zapytać Panią o kilka spraw. Muszę się przyznać, Pani Doroto, że kiedy przychodzi mi czytać "Eleuterię" czy "Oazę", to bardzo chętnie sięgam właśnie po Pani wspomnienia. One są tak żywe i wspaniałe, takich niezwykłych spraw dotyczą, że bardzo chcieliśmy tutaj Panią zaprosić i posłuchać najpierw o tej pierwszej Krucjacie, jak to było.

Ojcze z nieba, Boże - zmiłuj się nad nami
Synu, Odkupicielu świata, Boże -
Duchu Święty Boże -
Święta Trójco, Jedyny Boże -
Chryste Sługo -