W niniejszym numerze "Eleuterii" sięgamy do pytania o naszą wierność Krucjacie, która została nam dana i równocześnie zadana. Przypominamy przesłanie ks. Franciszka Blachnickiego do zgromadzonych na Centralnej Oazie Matce w roku 1983. Jest to pytanie o wierność darowi.

W związku z ukazaniem się czwartego, zaktualizowanego wydania podręcznika Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, przypominamy jaki sens nadawał temu podręcznikowi Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki.
Podręcznik zawiera bardzo wyraźną wizję, jasny plan działania oraz konkretne zasady, w których kryje się klucz do rozwiązania problemu uratowania naszego Narodu od grożącej mu zguby. Zawarty w nim plan działania, wiernie zrealizowany, może stać się narzędziem wyzwolenia. Jest to plan pełny i skuteczny, uwzględniający wszystkie elementy potrzebne do odniesienia zwycięstwa. Plan ten musi być jednak najpierw przyjęty w duchu wiary i posłuszeństwa, właśnie jako dar, i musi być wiernie i konsekwentnie realizowany - wtedy ujrzymy zwycięstwo Niepokalanej. Jeżeli tak spojrzymy na ten podręcznik i tak go przyjmiemy, stanie się on wspaniałym charyzmatem, darem Niepokalanej dla nas, i będzie owocować w naszych środowiskach, gdy będziemy realizować poszczególne etapy zawartego w nim planu.

Czas obchodów 25. rocznicy proklamowania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka to czas nie tylko świętowania i dziękowania Bogu za mnogość łask, które dzięki Krucjacie otrzymaliśmy zarówno w Polsce, jak i w innych krajach, to również czas zastanowienia się czy charyzmat głoszenia z mocą Ewangelii wyzwolenia nie został przez nas na pewnych odcinkach zaniedbany, czy nie zabrakło nam gorliwości i wiary. Pomocą może stać się fragment przesłania ks. Franciszka Blachnickiego z 1983 r. List został napisany z Carlsbergu, w atmosferze stanu wojennego, tuż przed przyjazdem Jana Pawła II na drugą pielgrzymkę do Ojczyzny. Większość spostrzeżeń w nim zawartych odnosi się z powodzeniem nie tylko do opisanych zniewoleń - niestety wciąż paraliżujących życie i niszczących młodzież - ale i nowych form niewolnictwa zaistniałych po zmianie sytuacji społecznej. Dlatego, mimo upływu lat, przesłanie to stanowi wyzwanie zarówno dla uczestników Ruchu Światło-Życie, jak i dla tych, którzy odkrywają charyzmat Krucjaty Wyzwolenia Człowieka nie będąc w ruchu oazowym (red.).

W ciągu 10 lat przeprowadzono 50 serii rekolekcji, w których brało udział łącznie 2570 osób. Większość z tych osób korzystała wielokrotnie z rekolekcji. Uczestnicy biorący w nich udział pochodzili z diecezji pelplińskiej (m.in. Chojnice, Kamień Krajeński, Skarszewy, Tczew, Smętowo, Kartuzy, Sierakowice, Borkowo, Tuchola, Kaliska, Czersk, Człuchów, Lębork, Starogard Gdański, Kościerzyna, Pelplin), a także z innych diecezji: gdańskiej, toruńskiej, gnieźnieńskiej, elbląskiej, a nawet z nieco dalszych: łódzkiej, poznańskiej, szczecińsko-kamieńskiej, krakowskiej i warszawskiej.

Wierzę, że to Jezus mnie uzdrowił
Modlę się, dziękując Bogu za to, że dzisiaj jestem trzeźwy
Wszystko jest zrządzeniem Boga

Przez wiele lat siostra Albina posługiwała w czasie rekolekcji krucjatowych w Przemyślu. Obecnie mieszka w Bukowinie Tatrzańskiej i nadal jest wierna ideałom Krucjaty. Uczestniczy w studium trzeźwości prowadzonym przez ks. Mirosława Żaka w Krakowie. Świadectwa siostry Albiny oraz Danuty z grupy Sursum Corda dedykujemy wszystkim, którzy piszą lub dzwonią do Stanicy i pytają: "Jestem w Krucjacie. Nie wiem, co mam robić?"

Na początku pragnę podkreślić, że do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka przystąpiłem w wieku 36 lat. Przedtem piłem bardzo dużo alkoholu. Popełniłem również wiele głupstw przez alkohol. Znajomy jest mi smak kaca fizycznego i moralnego. Generalnie lubiłem alkohol; w moim wypadku była to pigułka na odwagę. [...]